Idea budowy pomnika Janusza Korczaka narodziła się tuż po wojnie. W 1946 roku powstał Komitet Uczczenia Pamięci Janusza Korczaka. W jego skład weszli przyjaciele, nieliczni ocaleni od zagłady wychowankowie, byli współpracownicy Starego Doktora. Komitet podjął uchwałę by postawić pomnik J. Korczaka w Warszawie. Mijały dziesiątki lat. W różnych krajach świata, a także w różnych miejscach w Polsce utrwalano różnorodne w formie ślady pamięci o J. Korczaku, przywołujące tragedię śmierci i zagłady. Często umieszczane były poza miejscami centralnymi, a więc małodostępnymi dla szerokich rzesz ludzi, do których humanistyczne przesłanie postaci i idei Starego Doktora powinny docierać. Dlatego Fundacja Shalom i Polskie Stowarzyszenie im. Janusza Korczaka podjęły inicjatywę, by doprowadzić do zbudowania pomnika w centrum Warszawy – projekt budowy pomnika Janusza Korczaka powstał z inicjatywy prof. Jadwigi Bińczyckiej, przewodniczącej Polskiego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka oraz Gołdy Tencer, dyrektora generalnego Fundacji Shalom. Z grona oddanych inicjatywie budowy osób wyłoniony został Komitet Honorowy Budowy Pomnika, w skład którego weszli: Krystyna Janda, Małgorzata Niezabitowska, Joanna Rogacka, Nina Terentiew, Beata Tyszkiewicz, Jakub Gutenbaum, Józef Hen, Adam Kilian, Wiesław Ochman, Paweł Piskorski, Zbigniew Religa, Szymon Szurmiej oraz Minister Edukacji Narodowej i Sportu – Krystyna Łybacka. Honorowy patronat nad całością prac przyjęła Pani Jolanta Kwaśniewska. Zebraniu środków niezbędnych do budowy pomnika Janusza Korczaka miały posłużyć koncerty charytatywne, połączone z aukcjami dzieł sztuki. 20 listopada 1999 r. miała miejsce pierwsza taka uroczystość – koncert Gołdy Tencer oraz pierwsza aukcja dzieł sztuki, którą poprowadził Wiesław Ochman.