„Każdy kto ocalił choć jedno zdjęcie ocalił pamięć” – słowa z przemówienia Gołdy Tencer otwierającego wystawę „I ciągle widzę ich twarze” zabrzmiały 30 października 2015 w zabytkowej Capella del Carme w miejscowości Calonge na Costa Brava. Było to 56. światowe otwarcie wystawy, która tylko w Hiszpanii gości już po raz szósty. W uroczystym otwarciu wystawy wzięli udział m.in. pan Jordi Soler Casals – Burmistrz Sant Antoni de Calonge i pan Marek Ciesielczuk – Konsul Generalny RP w Barcelonie.

Wystawa, choć pokazuje nieobecnych, jest tak naprawdę historią obecności – utrwalonej na zdjęciach i kliszach, pokazującej całą różnorodność i barwność powszedniego życia nieistniejącej dziś, ogromnej społeczności polskich Żydów w okresie od końca XIX wieku, po czasy powojenne.

Historia wystawy zaczęła się w 1994 roku, od apelu Gołdy Tencer o nadsyłanie zdjęć Żydów polskich. 50 lat po Holocauście napłynęło ich ponad 9 000 zdjęć. Tak powstała jedna z największych na świecie kolekcja fotografii Żydów polskich. W ramach wystawy „I ciągle widzę ich twarze” prezentowane są wybrane z kolekcji zdjęcia. Od swojego pierwszego otwarcia w 1996 roku wystawa była pokazywana w kilkudziesięciu muzeach na całym świecie, m.in. Los Angeles, Meksyku, Jerozolimie, St. Petersburgu,  Hamburgu, Wilnie, Buenos Aires, Grenoble, Lyonie i Toronto.


Hiszpańska wersja wystawa została zrealizowana dzięki wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza oraz we współpracy ze Stowarzyszeniem Idea