18 kwietnia 1996 roku wystawa „I ciągle widzę ich twarze…” miała swoją premierę w warszawskiej Zachęcie. Od tego czasu niezwykła ekspozycja przygotowana przez Fundację Shalom podróżuje po świecie.

Kiedy w 1994 roku Gołda Tencer, Dyrektor Generalny Fundacji, zaapelowała o nadsyłanie zdjęć Żydów polskich, nie spodziewała się tak licznego odzewu. Z wielkich miast, małych miasteczek i wsi, często pożółkłe, z zagiętymi rogami, przechowywane na strychach i wydobyte ukradkiem spod gruzów, spływały setki starych fotografii.

Nazywała się Taube albo Tauber, a może Tauberg. Nazwisko zapamiętałem z opowiadań matki. – pisał w liście mieszkaniec Lublina. Na pierwszym planie sepiowej fotografii stoi młoda uśmiechnięta kobieta. Przytula zawinięte w chustę, śpiące niemowlę; za rękę trzyma małą dziewczynkę w białej sukience i koralach. Towarzyszy jej jeszcze czworo skromnie ubranych, trochę starszych dzieci. Rodzina pozuje na tle domu. Zdjęcie zrobił zapewne, wkrótce po narodzeniu najmłodszego potomka (między 1934 a 1937 r.), szczęśliwy ojciec rodziny. Nie wiadomo, co się później z nimi stało…

W 50 lat po Holokauście, dzięki zaangażowaniu polskich rodzin i Żydów udało się przywrócić pamięć o nieobecnych. Spośród ponad 9000 zdjęć, wybrano kilkaset, które złożyły się na wystawę „I ciągle widzę ich twarze…” Od tego czasu ekspozycja podróżuje po całym świecie. Była prezentowana w blisko 50 muzeach, m.in. w Los Angeles, Meksyku, Jerozolimie, San Jose, St. Petersburgu, Hamburgu, Paryżu, Londynie, Madrycie, Wilnie, Buenos Aires, Porto, Grenoble, Lyonie i Toronto. Wszędzie odbierana równie ciepło, przywraca zapomniany świat i historię Żydów polskich. O jej randze może świadczyć fakt, że entuzjastyczne recenzje nowojorskiej edycji dwukrotnie zamieścił „The New York Times”, a czas trwania wystawy został wydłużony aż sześciokrotnie (zamiast miesiąca ekspozycja była prezentowana przez pół roku).

Wystawa jest wyjątkowa także poprzez swój uniwersalizm. Fotografie Żydów polskich są chętnie oglądane nie tylko przez osoby odwiedzające muzea europejskich stolic, ale również mieszkańców niewielkich miejscowości takich jak Tykocin czy Szamotuły. Dzieje się tak dlatego, że wszyscy ciągle widzimy Ich twarze i ciągle słyszymy Ich głosy….

1. Warszawa, Galeria Sztuki Współczesnej „Zachęta”, 18 kwietnia 1996;
2. Kraków, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, 12 lipca 1996; 
3. Frankfurt nad Menem, Jüdisches Museum, 26 stycznia 1997;
4. Łódź, Muzeum Historii Miasta Łodzi, 26 maja 1997; 
5. Los Angeles, The Simon Wiesenthal Center Museum of Tolerance, 12 listopada 1997;
6. Paryż, Memorial Du Martyr Juif Inconnu, 8 kwietnia 1998;
7. Detroit, Holocaust Memorial Center, 10 maja, 1998;
8. Meksyk, Museum San Ildefonso, 24 czerwca, 1998; 
9. Jerozolima, Yad Vashem, 1 lipca 1998; 
10. Chicago, The Polish Museum of America, 28 stycznia 1999;
11. Monachium, Müncher Rathauses, 7 lutego 1999;
12. San Petersburg, Florida Holocaust Museum, 25 kwietnia 1999; 
13. Hamburg, Die Neue Gesellschaft, 26 maja 1999;
14. Boston, Boston University Hillel, 13 września 1999;
15. Poznań, Galeria „U Jezuitów”, 21 lutego 2000;
16. Lancaster, „Franklin and Marshall College”, 25 stycznia 2001;
17. St. Petersburg, The Exhibition Centre of the St. Petersburg’s Artists Association, 15 maja 2001;
18. Bruksela, Musee Juif de Belgique, 25 października 2001;
19. Praga, Galerie Novoměstkó Radnice, 6 stycznia 2002;
20. Haga, Raadzaal van de gemeente Den Haag / Council Room (Raadzaal) of the City Hall, The Hague, 25 kwietnia 2003;
21. San Jose, Kostaryka, El Museo de Los Ninos, 29 kwietnia 2003;
22. Wilno, Valstybinis Vilniaus Gaono Żydų muziejus / The Vilna Gaon Jewish State Museum, 22 września 2003;
23. Buenos Aires, „Casa de la Cultura” del Gobierno de la Ciudad de Buenos Aires”, 9 października 2003;
24. Montreal, Ratusz, Sala Główna – Hôtel de Ville, 5 listopada 2003;
25. Toronto, Allen Lambert Galleria, BCE Place, 1 września 2004; 
26. Aix-les-Bains (Casino Grand Cercle), 4 listopada 2004;
27. Lyon (Merostwo 3-go arrondissement), 20 stycznia 2005; 
28. Grénoble (Ancien Musée), 3 luty 2005;
29. Warszawa, Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, 5 września 2006;
30. Nowy Jork, Yeshiva University Museum, 1 marca 2007;
31. Świecie, Zamek krzyżacki, 12 maja 2007;
32. Gdańsk, Nowa Synagoga w Gdańsku Wrzeszczu, 22 lipca 2007;
33. Londyn, London City Hall, 14 stycznia 2008;
34. Sieradz, Dom Katolicki Parafii Wszystkich Świętych, 16 stycznia 2009;
35. Opole, Filharmonia Opolska im. J. Elsnera, 7 maja 2009;
36. Kraków, Synagoga Wysoka, 28 czerwca 2009;
37. Kraków, Opera Krakowska, 27 stycznia 2010;
38. Zielona Góra, Muzeum Ziemi Lubuskiej, 26 stycznia 2011;
39. Koszalin, Muzeum w Koszalinie, 18 kwietnia 2011;
40. Tykocin, Muzeum w Tykocinie, 19 maja 2011;
41. Bytom, Muzeum Górnośląskie, 5 października 2011;
42. Madryd, Palacio de Canete, (Sefarad-Israel), 19 stycznia 2012;
43. Szamotuły, Muzeum Zamek Górków, 26 stycznia 2012;
44. Radom, Muzeum im. Jacka Malczewskiego, oddział, Muzeum Sztuki Współczesnej, 18 kwietnia 2012;
45. Porto, Centro Português de Fotografia, 22 kwietnia 2012;
46. Mursja (Hiszpania), Universidad de Murcia, 10 września 2012;
47. Włodawa, Mała Synagoga, 5 października 2012;
48. Białystok, Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki, 6 marca 2013;
49. Bytów, Muzeum Zachodniokaszubskie, 24 maja 2013;
50. Barcelona, Muzeum Historii Katalonii w Barcelonie, 19 czerwca 2013;
51. Płock, Muzeum Żydów Mazowieckich, 5 grudnia 2013;
52. Katalonia (Hiszpania), Katedra Castelló d’Empúries, 11 października 2014; [Hiszpańska wersja wystawy powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Adama Mickiewicza (www.iam.pl)];
53. Warszawa, Teatr Żydowski w Warszawie, 26 października 2014;
54. Kielce, Instytut Kultury Spotkania i Dialogu Stowarzyszenia im. Jana Karskiego, 24 kwietnia 2015;
55. La Seu d’Urgell (Katalonia, Hiszpania), hotel Parador de La Seu d’Urgell, 23 czerwca 2015. [Hiszpańska wersja wystawy powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Adama Mickiewicza (www.iam.pl)];
56. Otwarcie wystawy w Calonge (Katalonia, Hiszpania) w Capella del Carme na Costa Brava [Hiszpańska wersja wystawy powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Adama Mickiewicza (www.iam.pl)];
57. Otwarcie wystawy w Gironie (Katalonia, Hiszpania), w Museum of Jewish History [Hiszpańska wersja wystawy powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Adama Mickiewicza (www.iam.pl)]
58. Otwarcie wystawy w Ostrowie Wielkopolskim, w Forum Synagoga;
59. Otwarcie wystawy w Warszawie, w Klubie Dowództwa Garnizonu Warszawa

Wystawa fotografii Żydów polskich „I ciągle widzę ich twarze…” lubi podróżować! Zaproś ją do siebie.

Chcesz gościć wystawę? Przeczytaj niezbędnik, a jeśli nadal masz pytania, napisz do nas.

1) Co powinien wiedzieć o wystawie gospodarz, żeby ekspozycja dobrze się u niego czuła?
Powinien znać tematykę wystawy, mieć dobre chęci i co najmniej 200-300 m2 wolnej powierzchni.

2) Czy wystawy nie męczą ciągłe podróże?
Wręcz przeciwnie! Wystawa lubi podróżować, łatwo nawiązuje kontakt z ludźmi w miastach i miasteczkach, i chętnie odwiedzi miejsca, w których jeszcze nie była.

3) Czy wystawa zna języki obce? I jak sobie radzi poza granicami kraju?
Fotografie Żydów polskich zwiedziły już ponad 50 miejsc. Były w Nowym Jorku, Porto, Meksyku, Jerozolimie, San Jose, St. Petersburgu, Hamburgu, Paryżu, Londynie, Madrycie, Wilnie, Buenos Aires, Porto, Grenoble, Lyonie i Toronto. Ekspozycja mówi po polsku, angielsku i hiszpańsku.

4) Ile waży wystawa?
Różnie. Kiedy podróżuje samolotem i spakowana jest w duże drewniane skrzynie, to ok. 700 kg. O połowę mniej, jeśli podróżuje transportem lądowym, wówczas panele zapakowane są w folię.

5) Jak długo trwa montaż ekspozycji?
Ekspozycja składa się z mniejszych i większych paneli: są 4 panele informacyjne w ramkach (90×120 cm), 88 paneli konstrukcyjnych (50 sztuk o wymiarach 140×30 cm i 38 sztuk o wymiarach 90×70 cm), a także 1090 łączników do paneli. sztuk). Montaż całej wystawy trwa zazwyczaj 2 dni. Nad pracami czuwa architekt, który będzie potrzebował dwóch pomocników. Demontażu dokonujecie Państwo samodzielnie, zgodnie z naszymi zaleceniami.

6) Ile kosztuje wypożyczenie wystawy?
Fundacja nie pobiera opłaty za wypożyczenie wystawy. Gospodarz zobowiązany jest do pokrycia jedynie kosztów związanych z jej organizacją. Szczegóły tutaj.

Szczegóły:

Organizator zobowiązany jest do:

1. pokrycia wynagrodzenia projektanta wystawy 3000 PLN netto oraz kosztów jego przejazdu i zakwaterowania;
2. zapewnienia projektora i odtwarzaczy DVD i CD, ekranu oraz szklanej gablotki na przedmioty z getta na czas prezentacji wystawy
3. wydrukowania i wysłania zaproszeń na wystawę oraz ewentualnie plakatów informacyjnych po zaakceptowaniu projektów przez Fundację Shalom;
4. oświetlenia wystawy;
5. zorganizowania oficjalnego otwarcia wystawy;
6. wynajęcia sal wystawowych wraz z obsługą (dozór sal) w ustalonym terminie;
7. montażu i demontażu wystawy;
8. transportu ekspozycji z siedziby Fundacji Shalom (Warszawa) do miejsca ekspozycji
i z miejsca ekspozycji do siedziby Fundacji Shalom (Warszawa) lub innego wskazanego przez Fundację Shalom miasta po zakończeniu ekspozycji.
9. nagłośnienia sali przez cały czas trwania ekspozycji (podkład muzyczny dostarczy Fundacja Shalom);
10. zorganizowania serwisu fotograficznego i, jeśli to możliwe, rejestracji wernisażu;
11. ubezpieczenia wystawy na czas montażu, ekspozycji, demontażu i transportu;
12. adaptacji pomieszczeń wystawienniczych oraz wykonania elementów konstrukcyjnych umożliwiających montaż wystawy w miejscu wskazanym przez Organizatora;